สร้าง ๑ หมายถึง [ส้าง] ก. เนรมิต, บันดาลให้มีให้เป็นขึ้นด้วยฤทธิ์อำนาจ, เช่นพระพรหมสร้างโลก, ทำให้มีให้เป็นขึ้นด้วยวิธีต่าง ๆ กัน (ใช้ทั้งทางรูปธรรมและนามธรรม) เช่น สร้างบ้าน สร้างเมืองสร้างศัตรูสร้างชื่อเสียง.
ก. ทำให้ชาติมีความเป็นปึกแผ่นมั่นคง.
ก. ประกอบอาชีพจนมีทรัพย์สินเป็นหลักฐานมั่นคง.
ก. สร้างฐานะให้ดีขึ้น, สร้างฐานะให้มั่นคง.
(สํา) ก. ใฝ่ฝันถึงความมั่งมี, คิดคาดหรือหวังจะมีหรือเป็นอะไรอย่างเลิศลอย.
ก. สร้างให้เป็นเรื่องเป็นข่าวขึ้นมาโดยไม่มีมูลเพื่อหวังประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง.
ก. สร้างให้มีให้เป็นขึ้น (มักใช้ทางนามธรรม) เช่น สร้างสรรค์ความสุขความเจริญให้แก่สังคม. ว. มีลักษณะริเริ่มในทางดีเช่น ความคิดสร้างสรรค์ ศิลปะสร้างสรรค์.
ก. ทำให้เกิดมีขึ้นและเพิ่มพูนให้มากยิ่งขึ้น เช่น การศึกษาสร้างเสริมคนให้เป็นพลเมืองดี.